pukka

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

puk-ka

Etimologiyasi

PUKKA 'oshiqning doʻng tomoni tepaga qaragan holati’. Oshih dumalaydi p u k k a m i, chikka (Sul-ton Akbariy). Bu sifat qadimgi turkiy tilda ham mavjud boʻlib, 'oshiqning doʻmboq tomoni’ maʼnosini anglatgan bük otidan (ЭСТЯ, II, 291: Devon, III, 144) eski oʻzbek tilida -ä qoʻshimchasi bilan yasalgan (КРС, 149); qoʻshimcha qoʻshilganidan keyin k undoshi qatlangan, keyinchalik soʻz boshlanishidagi b undoshi p jarangsiz eshiga almashgan, oxiri ü unlisining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: bük + ä = boʻkä > bükkä > pukkä.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Oshiqning chikkaga qarama-qarshi, doʻmboqtomoni. ◆ Tavva pukkani yeydi; olchi chikkani yeydi degandek, boy bersangiz nima, siz ham yutib yurgansiz. A. Muxtor, „Opa-singillar“ . Oshigʻim pusha tushsa ham rozi-man, deb turgan edim, birdan olchi boʻlib ketdi. B. Rahmonov, Xoʻjayin koʻchdi. Mulladoʻst:

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ Qoʻying, oʻsha qozi domlangizga ham otgan oshiqning hammasi pukkasiga tushdi. Hamza, „Tanlangan asarlar“ .

Antonimlari

ПУККА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

pukka
выпуклая широкая сторона альчика (одна из четырех возможных положений альчика в игре, ср. также chikka, olchi, tovva).