Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qi-liq

Aytilishi

Etimologiyasi

{{{2}}}
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Kishining yurish-turishidagi, boshqalar bilan muomalasidagi oʻziga xos harakatlari, xulq-atvori. ◆ Qiligʻi issiq odam. ◆ Qiligʻi sovuq yigit. ◆ Uning qiliqlari oʻziga juda mos tushar, hatto qoʻli qattiqligi ham fazilatdek tuyulardi. F. Musajonov, „Pushaymon“ . ◆ Kechirasiz! — dedi oʻz qiligʻiga uyalib, sholgʻomday qizarib ketgan Mastonov Gʻayratiy, „Yoʻqlov“ .

2 Gʻayritabiiy yoki nojoʻya ish, harakat, odat va sh.k. ◆ Kelishmagan qiliqlar. ◆ Zebixon shunaqayam qiliqlar qildiki, Tursunboy angrayib qoldi. S. Ahmad, „Ufq“ . ◆ Bunaqa qiliq Nishopuriy janoblaridan chiqadi Mirmuhsin, „Meʼmor“ . ◆ Fuqarolarning kechagi qiligʻi Sultonali hojini telba qilib qoʻyay dedi S. Siyoyev, „Avaz“ .

3 Umuman, kishining odati, rasmi. ◆ -Hali ham eski qiligʻini qoʻmsaydi. Uyga chaqirib, oldiga dasturxon yozmaguncha, suv bermaydi, — dedi DavlatyorP. Tursun Oʻqituvchi . ◆ Keldi qonli qilichini Koʻtarib Tugʻliq. Bu ham chiqardi yana Koʻp nayrang, qiliq. Gʻayratiy .

Sinonimlari

Antonimlari

ҚИЛИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qiliq
1 поступок, выходка; проделка; ◆ kelishmagan qiliqlar неуместные, нелепые поступки; ◆ yaramas qiliq отвратительные выходки;
2 манеры, поведение; нрав; характер; ◆ qiligʻi sovuq человек с дурным характером;
3 кривляние, ломание; гримасы; ◆ qiliq qilmoq кривляться.

qiliq