qoʻngʻiz

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qoʻn-gʻiz

Etimologiyasi

QOʻNGʻIZ 'qobigʻi qattiq hasharot'. Qorongʻilik ichidan kecha h oʻ n gʻ i z i goʻngillab uchib, oʻzini chi— rohha urdi (Oybek). Qadimgi turkiy tilda qam shunday maʼnoni anglatgan bu ot asli qoŋuz tarzida talaffuz qilingan (Devon, III, 375; DS, 456; КРС, 403); oʻzbek ti — lida ŋ undoshi ngʻ undoshlariga, u unlisi i unlisiga almashgan: qoŋuz > qongʻuz > qongʻiz.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Qattiq himoya qobigʻi bilan qoplangan hasharotlarning umumiy nomi. ◆ Qora qoʻngʻiz. Tilla qoʻngʻiz. n ◆ Qorongʻilik ichidan kecha qoʻngʻizi gʻoʻngʻillab uchib, oʻzini chiroqqa urdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Antonimlari

ҚЎНҒИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

qoʻngʻiz

Ruscha _ru

qoʻngʻiz
жук; ◆ suv qoʻngʻizi жук-плавунец, плавунец; ◆ oltin qoʻngʻiz хрущ.