qoʻton

Oʻzbekcha (uz)

qoʻton I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qoʻ-ton

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Birga boqilayotgan katta qoʻy toʻdasi; qoʻy podasi; suruv. ◆ Shu kecha tushimda choʻpon boʻlibman, Qoʻtonimni qir-ning toʻrida koʻribman. Islom shoir . ◆ May-donga bir qoʻton qoʻyni haydab kelishdi. Gʻ. Rasul, „Toʻngʻich oʻgʻil“ .

27—Oʻzbek tilining izoxdi lugʻati

2 Qoʻy yoki mol qamaladigan katta qoʻra yoki maxsus bino; qoʻyxona, molxona. ◆ Umar-qul ertalab, yerdan qirov koʻtarilay degan-da, qoʻylarni qoʻtondan haydab chiqardi. O. Husanov, „Hayot ishqi“ . -Ovoragarchilikni aytmaysizmi, — dedi paqir ushlab turgan novcha kishi, — ◆ qishda qishloqqa, yozda yaylovga mol haydaymiz. Shu yerga qoʻton qurilsa boʻl-maydimi? I. Rahim, „Ixlos“ .

qoʻton II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qoʻ-ton

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Qush turi: koʻk qoʻton q. koʻkqoʻton. Oq qoʻton q. oqqoʻton.

Antonimlari

ҚЎТОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

qoʻton (koʻplik qoʻtonlar)

Ruscha _ru

qoʻton I
1 стадо баранов, баранье стадо;
2 овчарня; загон (для овец).

qoʻton II:
◆ oq qoʻton цапля белая; ◆ koʻk qoʻton цапля серая.