qochoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qo-choq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 (odatda koʻpl. shaklida — qo-choqlar) Biror falokat, sabab tufayli oʻz joyi, vatanini tashlab qochib, oʻzga joy, yurtda kezuvchi, boʻluvchi shaxs(lar). ◆ Afgʻonis-tonga qaytib kelayotgan qochoqlarga yordam berayotgani toʻgʻrisida har kuni xabarlar kelmoqda. Gazetadan .

2 Burchini ado etishdan oʻzini chetga olgan, boʻyin tovlagan, qochgan (shaxs). Qo-choqqa sadoqat yoʻq, qoʻrqoqqa — hurmat. Maqol. ■■ ◆ Endi koʻrasan mendan! Qochoq! Sotqin! A. Muxtor, „Tong bilan uchrashuv“ .

3 ayn. qochqin 1. ◆ Qochoqlarni quvib bora-yotib: "Mayli, qochib borar ekan.. oxiri hol-dan toyadilar-ku!" deyar ekan Ergashev. N. Safarov, „Olovli izlar“ .

4 kam qoʻll. ayn. qochqoq 2, 3. ◆ -Ha, qochoq! — dedi \Elmurod\ uning qoʻlini qisib va eshik-ka qarab qoʻyib dedi: -Qayligʻing qani? P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

Antonimlari

ҚОЧОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qochoq
1 = qochqin;
2 беженец.