riyo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ri-yo

Etimologiyasi

arab. – ikkiyuzlamalik, munofiqlik; nosamimiylik;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Munofiqona xatti-harakat; ikkiyuzlamalik; ◆ Faqir odamning dili ravshan, riyo va makrdan xoli, rahm-shafkatga limmo-lim boʻladi. Gazetadan. ◆ Anvar samimiy va riyo aralash tabriklardan oʻngʻaysizlangan edi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon.“

Ahli riyo yoki Riyo ahli Munofiqlar, riyokorlar. ◆ Samimiy oshnoman deb, hamisha aybing istovchi, Tili dilga muvofiq boʻlmagan ahli riyodan kech! Habibiy. ◆ Riyo ahlining aldoq hurmatiga nafratim bordur. E. Vohidov, „Muhabbatnoma.“

Riyo qilmoq 1) ikkiyuzlamalik, munofiqlik qilmok; 2) riyokorlik bilan ezgu ishni yoʻqqa chiqarmoq.

Antonimlari

РИЁ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

riyo (koʻplik riyolar)

• Ozarbayjoncha: riya
• Turkcha: riyâ

Ruscha _ru

riyo
лицемерие, двуличие, притворство; ◆ ahli riyo или ◆  riyo ahli лицемеры; ◆ riyo qilmoq 1) лицемерить; 2) сводить на нет, губить (какое-л. доброе дело, благодеяние неуместным поступком).