salobatli

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sa-lo-bat-li

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Ulugʻvor koʻrinishga ega boʻlgan, viqorli; savlatli, mahobatli. ◆ Salobatli kishi. Salobatli bino. ◆ Haqiqatan ham Gʻoyibning salobatli qiyofasi oldida Temirjon yosh boladay koʻrinardi. J. Abdullaxonov, „Oriyat.“ ◆ Ular Ahmadga qadrdon boʻlib ketgan salobatli va bahaybat argʻuvon daraxtiga yaqinlashdilar. F. Musajonov, „Himmat.“

2 Ogʻir, vazmin; oʻz vazminligi va sokinligi bilan taʼsir etuvchi; taʼsirchan. ◆ Salobatli tun. ◆ Shundan keyin uyda salobatli tinchlik choʻkdi. A. Muxtor, „Opasingillar.“ ◆ Bosh muharrir oʻzining mayin, vazmin, shirali, salobatli ovozi bilan soʻz boshladi. F. Musajonov, „Himmat.“ ◆ Tashqarida bahor yomgʻiri salobatli shovullardi. P. Qodirov, „Uch ildiz.“

Antonimlari

САЛОБАТЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

salobatli
1 величавый, величественный;
2 солидный; представительный, обладающий внушительной внешностью; ◆ salobatli odam солидный человек.