shaxsiyat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shax-si-yat

Etimologiyasi

arab. – odam, kishi; zot, inson; oʻziga xoslik;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Oʻziga xos xususiyatlari bilan boshqalardan ajralib turuvchi muayyan shaxs; shaxsning oʻzligini belgilovchi tomonlari, xususiyatlari majmui; oʻzlik, kim ekanlik. ◆ Shaxsiyati nomaʼlum odam. ◆ Sanʼatkorning ichki dunyosi murakkab.. ijodiy shaxsiyati alohida sezgir, hayotni tushunish bilan oʻtkirlashgandir. Gazetadan. ◆ Bu tasvirlar orqali qisman avtorning istehzoli, aqlli, hamma narsaga toʻgʻri baho beruvchi va yumorni sezuvchi shaxsiyati ham gavdalanadi. "OʻTA". ◆ Otaxon shoirlarimiz bolalar qalbi va psixologiyasini, manaviyatini ochish orqali ularning betakror shaxsiyatini ulugʻladilar. "Fan va turmush".

Shaxsiyatiga tegmoq Muayyan shaxsning qadri, izzat-nafsi va boshqa jihatidan tahqirlovchi xatti-harakat qilmoq. ◆ Oʻrtoq Qoʻchqorov, bir begunoh kolxozchining shaxsiyatiga tegdingiz. Buning uchun javob berasiz. S. Anorboyev, „Oqsoy.“

Antonimlari

ШАХСИЯТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shaxsiyat
личность; чувство личного достоинства, самолюбие; ◆ shaxsiyatga tegmoq говорить, выступать, делая обидные замечания (по чьему-л. адресу), задевать (кого-л.); shaxsiyatga tegmang! прошу без личностей!; ◆ shaxsiyat qilmoq сводить личные счёты.