shigʻab

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shi-gʻab

Etimologiyasi

1 Bir tekisda toʻxtovsiz va tez; zoʻr berib; jon-javd bilan, astoydil. ◆ Yopirilib, shigʻab tering, oʻrtoklar. Uloq olib, dong chiqarsin kishlotslar. A. Poʻlat . Mohidil

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ Toʻshakni tark etmok niyatida doktorning aytganlarini bajonidig bajarar, ishtahasi boʻgʻikligiga qaramay, shigʻab ovqat yer, kuch yigʻishgaurinardi. J. Abdullaxonov, „Toʻfon“ . ◆ Yerga bir zum egildi-da, shigʻab toshboʻron kilishga tushdi. N. Norqobilov, „Bekatdagi oq uycha“ .

2 ayn. shigʻil. ◆ Gʻoʻza hozir shigʻab koʻsakka kirgan. H. Nazir, „Bir tup gʻoʻza“ .

Antonimlari

ШИҒАБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.