shoʻra

Oʻzbekcha (uz)

shoʻra I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shoʻ-ra

Etimologiyasi

f. — shoʻr yer, zaxob yer

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Tashlandiq yerlarda, ekin maydonlarida gʻovlab oʻsadigan, barglarining usti yal-tiroq, osti kulrang yovvoyi oʻt. ◆ Ariqning narigi yonida kakra, supurgi, shoʻra, sassiq-kapa, yana allaqanday yovvoyi oʻtlar gʻovlab yotardi. A. Muxtor, „Opa-singilar“ . ◆ Erta ba-hor.. Yorqinoy koʻk terib yuribdi. Qoʻlidagi sirlangan togʻorani u yerdan bu yerga surar, u yon-bu yoniga elanib, otquloq, ismaloq, jagʻ-jagʻ, momaqaymoq, yalpiz, shoʻra qidirardi. R. Rahmon, „Mehr koʻzda“ .

shoʻra II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shoʻ-ra

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Tokning (uzumning) toʻpgu-li, gʻunchasi. ◆ Toklar shoʻra chiqarib qolibdi. n ◆ Birinchi xomtokni tok novdalarida shoʻra paydo boʻlishiga qarab, aprel oyining oxirida.. oʻtkazish maʼqul. M. Sobirov, „Xomtok“ .

Antonimlari

ШЎРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shoʻra I
бот. лебеда; солянка.

shoʻra II
бот. бутон винограда перед цветением; ◆ shoʻra qilmoq или ◆  shoʻra chiqarmoq завязать бутоны (о винограде).