shogird

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sho-gird

Etimologiyasi

\f. j— oʻrganuvchi, xal-fa; izdosh; oʻquvchi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Biror usta, mutaxas-sis yoki olimdan hunar, kasb, bilim oʻr-ganayotgan (oʻrgangan)shaxs (ustozga nisba-tan). ◆ Shogird tushmoq. Usta koʻrmagan shogird har maqomga yoʻrgʻalar. Maqol . ■■ ◆ Ajabo, ustozning inson qalbiga solgan ijod ishqi shogirdning matonati bilan qoʻshilsa, moʻʼ-jiza tugʻilar ekan. "Guldasta" . ◆ Oxunjon qi-ziq — mashhur Yusufjon qiziq Shakarjo-novning shogirdlaridan biri. "Mushtum" . ◆ Shunday nufuzli olimning shogirdi boʻlish uncha-munchaga nasib qilmaydi. J. Abdullaxonov, „Oriyat“ . ◆ Har bir insofli ustod oʻz muborak umrining durdona yakunlari deb shogirdlarini hisoblaydi. Gʻ. Gʻulom, „Janobi insonlardan biri“ .

2 Biror kimsaning ishi yoki taʼlimo-tining tarafdori, uni davom ettiruvchi; muxlis, izdosh. ◆ Oʻzini oldi-qochdi sargu-zashtlar piri Anvar poshshoning shogirdi deb yuruvchi, chindan ham shu sayoq turk zobitining muxlisi boʻlgan Komil afandi har galgiday.. oʻzustoziga takrshd qildi. H. Gʻulom, „Maigal“ .

Antonimlari

ШОГИРД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shogird
1 ученик; подмастерье; ученик-подручный (у мастера); ◆ shogird tushmoq поступить учеником; ◆ usta koʻrmagan shogird har maqomga yoʻrgʻalar посл. ученик, не знавший учителя, танцует на все лады (т. е. человек, не прошедший хорошую школу обучения, пробует работать по-всякому, не умея толком взяться за дело);
2 ученик, последователь; ◆ biz Lenin shogirdlarimiz мы ученики Ленина.