shohid

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sho-hid

Etimologiyasi

arab. شاهد — guvoh; kuzatuvchi;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Biror ish, voqea, xatti-harakatda bevosita ishtirok etgan, qatnashgan yoki uni koʻrgan shaxs; guvoh. ◆ Yoʻq.. isbot uchun vijdonimdan boshqa shohidim yoʻq, –dedi Otabek. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Menda hech qanday guvoh yoʻq! Shohidim bor! — Gʻulomjon tomogʻi qirilib, rangi oʻchib, boʻzarib gapirdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t. o.“ ◆ Kushtgiriy shoshib-pishib, oʻzi shohid boʻlgan voqealardan gapirib berdi. M. Osim, „Sehrli soʻz.“

Antonimlari

ШОҲИД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shohid
свидетель, очевидец; ◆ shohid boʻlmoq быть свидетелем, быть очевидцем.