sidirgʻa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

si-dir-gʻa

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Bir rangdagi, bir tusdagi; gulsiz, siydam. ◆ Sidirgʻa duxoba. Sidirgʻa rang, shsh Yonidagi boʻsh stul ustida turgan sidirgʻa kora baxmal doʻppisini olib, taqir boshiga kiydi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

2 Yalpi ravishda, yoppasiga, bir tekis, uzluksiz ravishda. ◆ Mana uch kechayu kunduz havoning kovogʻi soliq: kora yogʻning tutuni-day kop-kora bulut Asaka bilan Oʻzgan ora-ligʻini sidirgʻa koplab olgan. R. Rahmonov, „Changalzordagi sharpa“ . ◆ Qor togʻda sidirgʻa boʻl-may, kotik toʻkilganday olachalpok. Shuhrat, „Jannat qidirganlar“ .

Antonimlari

СИДИРҒА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

sidirgʻa
1 однотонный, монотонный; гладкий; сплошной; ◆ sidirgʻa duxoba гладкий (однотонный) бархат;
2 сплошь; продолжительно; ◆ sidirgʻa suv qoʻyib (или berib) sugʻormoq с.-х. поливать затоплением.