soʻzli

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

soʻz-li

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Biror miqdordagi soʻzdan tar-kib topgan, qanchadir soʻzni oʻz ichiga olgan. ◆ Uch soʻzli matn. Oltmish ming soʻzli lugʻat.

2 Biror aniqlovchi bilan birgalikda kelib, shaxsning xarakteri yoki muomalasi qandayligini bildiradi. ◆ Shirin soʻzli — shoh kosadan suv ichar. Maqol . ◆ Toʻgʻri soʻzli-ning toʻni yirtiq. Maqol . m ◆ Qarilari shirin soʻzli, Juvonlari turfa nozli, Qizlari bor jodu koʻzli. "Nurali" .

Bir soʻzli 1) bir soʻzda, oʻz aytganida turib oladigan; oʻjar, qaysar. ◆ Bir soʻzli bola. yash [Mulla Madrahim] Mijgʻov gapni yoq-tirmaydigan, bir soʻzli bu zahar polkovnik-ka muddaosini ochiq aytishga majbur boʻldi.

Sh. Toshmatov, Erk qushi; 2) soʻzidan, laf-zidan qaytmaydigan; aytganini qiladigan; vaʼdali. ◆ Bir soʻzlining yuzi yorugʻ. Maqol . n ◆ Poʻlatov qarshisida bir soʻzli, zukko va qatʼ-iyatli ayol turganligini bildi. "Yoshlik" . Oʻz soʻzli Oʻz soʻzini oʻtkazadigan, aytganini qildiradigan, gapining ikki qilinishi-ni yoqtirmaydigan. ◆ Oʻz soʻzli yigit — kun yuz-li yigit. Maqol . ◆ sht Shu oʻtgan davr uni koʻp narsaga oʻrgatdi: boʻshashgan qishloq qizini oʻz soʻzli, choʻrtkesar qilib qoʻydi. S. Ahmad, „^ufq“ . ^

Antonimlari

СЎЗЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

soʻzli
1 содержащий какое-либо количество слов; ◆ bet soʻzli gap предложение из пяти слов;
2 обладающий каким-либо словом или свойством, связанным со словом; ◆ oʻz soʻzli стоящий на своём (слове), своенравный, упрямый, никого не слушающийся; ◆ bir soʻzli odam принципиальный, не меняющий своего слова человек; ◆ shirin soʻzli сладкоречивый;◆ toʻgʻri soʻzli правдивый.