Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

so-hib-kor

Aytilishi

Etimologiyasi

SOHIBKOR Bu sifat tojik tilida 'ega', 'xoʻjayin' maʼnosini anglatadigan arabcha sohib oti bilan (АРС, 429) 'ish', 'mehnat' maʼnosini anglatadigan tojikcha kor otidan (ТжРС, 192) tuzilgan boʻlib, ’oʻz ish-faoliyatining ustasi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, II, 74).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. + f. — ishbi-

larmon, ish beruvchi, yollovchi] 1 Oʻz ishi-ning ustasi; omilkor. ◆ Sohibkor bogʻbon. n ◆ Dilbar Fargʻonadan sohibkor xalqim Har yili uzatar tonnalab meva. A. Oripov, „Yillar armoni“ . ◆ Paxtakoru chorvador, pillakoru gʻallakor, bogʻbonu sohibkor — hammasining yuzi yorugʻ. "Saodat".

2 Korxona egasi; ishbilarmon.

Sinonimlari

Antonimlari

СОҲИБКОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

sohibkor
знаток, специалист; умелец.

sohibkor