Oʻzbekcha (uz)
tahrirlash

Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash

so-hib-kor

Aytilishi tahrirlash

Etimologiyasi tahrirlash

SOHIBKOR Bu sifat tojik tilida 'ega', 'xoʻjayin' maʼnosini anglatadigan arabcha sohib oti bilan (АРС, 429) 'ish', 'mehnat' maʼnosini anglatadigan tojikcha kor otidan (ТжРС, 192) tuzilgan boʻlib, ’oʻz ish-faoliyatining ustasi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, II, 74).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash

Maʼnosi tahrirlash

\a. + f. — ishbi-

larmon, ish beruvchi, yollovchi] 1 Oʻz ishi-ning ustasi; omilkor. ◆ Sohibkor bogʻbon. n ◆ Dilbar Fargʻonadan sohibkor xalqim Har yili uzatar tonnalab meva. A. Oripov, „Yillar armoni“ . ◆ Paxtakoru chorvador, pillakoru gʻallakor, bogʻbonu sohibkor — hammasining yuzi yorugʻ. "Saodat".

2 Korxona egasi; ishbilarmon.

Sinonimlari tahrirlash

Antonimlari tahrirlash

СОҲИБКОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari tahrirlash

Ruscha _ru

sohibkor
знаток, специалист; умелец.

sohibkor

Oʻzbekcha (uz) tahrirlash