solqa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sol-qa

Etimologiyasi

SOLQA 'tarang tortilmay, oʻrta qismi osilib turgan’. Ipni tarang tortmasang , kir yoyganda s o l h a b oʻ l i b h o l a d i. Bu soʻz sal- feʼli — ning ('osiltir-' maʼnosidan) ’oʻzlik’ maʼnosini ifo — dalovchi -(ï)q qoʻshimchasi bilan hosil qilingan shak — liga -a ravishdosh qoʻshimchasini qoʻshib hosil qilingan, maʼno taraqqiyoti natijasida bu ravishdosh ravishga (sifatga) aylangan; keyinchalik ikkinchi boʻgʻindagi tor unli talaffuz qilinmay qoʻygan, birinchi boʻgʻindagi a unlisi â unlisiga, oxirgi boʻgʻindagi a unli ä unlisiga almashgan: (sal- + ïq = salïq-) + a = salïqa > salqa > sâlqä. Shevalarda bu soʻz sâlqi tarzida ham talaffuz qilinadi, shunga koʻra bu soʻzni sal- feʼlining salïq-shakliga -ï qoʻshimchasini qoʻshib yasalgan deb izohlash toʻgʻri boʻladi; bu soʻzlar oxiridagi i, ä unlilari bir qoʻshimchaning ikki talaffuz koʻrinishi boʻlib chiqadi.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Yaxshi tortilmagan, oʻrtasi osilib tushgan, solingan. ◆ Solqa dor. Solqa tortilgan arqon.

2 Osilib tushgan, loʻmbillagan yoki kerk-kan. ◆ Solqalunj.

Antonimlari

СОЛҚА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

solqa
провисший, слабо натянутый; отвисший; ◆ solqa tortilgan arqon слабо натянутая (провисшая) верёвка;
2 отёкший, отёчный.