tipirchilamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ti-pir-chi-la-moq

Etimologiyasi

1 ayn. tipirlamoq. ◆ Nozik, rang-barang parvonalar, kapalaklar lampa atrofida aylanar, guldor qanotlari-ni shishaga urib tipirchilar, gilamga yengil-gina qulab, tinar edilar. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . Adolat tipirchilab, uning \Us-monjonning

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

qoʻlidan chiqdi. S. Zunnunova, Gulxan. ◆ Suvonjonning qoʻynida yotgan uloq endi tipirchilamay qoʻydi. S. Anorboyev, „Oq-soy“ .

2 Nima qilishni bilmay qolmoq, oʻzini yoʻqotib, gangib qolmoq. Mohidiluning [La-tifjonning] ◆ kelishini kutmagan boʻlsa ke-rakki, juda tipirchilab qoldi. J. Abdulla-xonov, „Toʻfon“ . ◆ Sholining aravaga ortilishi-ni eshitgan boy tipirchilab qoldi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .

3 Juda shoshgan (shoshilgan) holda biror narsa harakatiga tushmoq. ◆ Bir zum oʻtar-oʻtmas xalat kiygan doktorlar.. tipirchilab qolishdi. X. Toʻxtaboyev, „Sariq devni minib“ . Olti oygacha tashvishlanmay yurib, endi tipirchshshysizmi?! "Mushtum".

Antonimlari

ТИПИРЧИЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

OʻTIL

Ruscha _ru

tipirchilamoq
1 трепыхаться, барахтаться; биться в конвульсиях; suvdan chiqarilgan baliqlar tipirchilab yotadilar трепещут рыбы, вытащенные из воды;
2 торопиться, спешить; метаться; u oyogʻi kuygan tovuqday tipirchilab qoldi он мечется, как угорелый (букв. как курица, обжёгшая ноги);
3 опешить, растеряться; приходить в полное замешательство.