tirriq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

tir-riq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Oʻyinda va umuman oldi-ber-di, savdo-sotiq va b. muomalalarda bosh-qalarni aldashga, tonishga, firib berish-ga oʻrgangan; gʻirrom, firibgar. ◆ Tirriq, oʻyinchi. Tirriq odam, shsh Anavi tirriqlar koʻp ishlarni boʻyniga olmasligi mumkin. T. Murod, „Ot kishnagan oqshom“ .

Taʼbi (yoki tabiati, kayfi) tirriq Biror narsadan ranjigan, xafa; kayfi bu-zuq. Ilhomchaning.. koʻngli gʻash, taʼbi tir-riq, ovozi sinits. H Gʻulom, Senga intila-man. [Nazar:] ◆ Uyga borsam, xotinim tabia-timni battar tirriq qildi. S. Zunnunova, „Koʻzlar“ . ◆ Ogʻir yuk koʻtargan kishiday arang oʻtirgan yeridan qoʻzgʻaldi. Uning taʼbi tirriq edi. Shuhrat, „Shinelli yillar“ .

Antonimlari

ТИРРИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

tirriq
1 нечестный, склонный к обману, к шулерству; // мошенник, шулер;
2 нечестный (в расчётах с кем-л.), жулик; ◆ 

• taʼbi tirriq boʻldi он расстроился; у него испортилось настроение; ◆ Biroq kasallik nimadan iborat ekanligini bilolmasdan vrachning taʼbi tirriq boʻlib ketibdi («Муштум») Но, не будучи в состоянии определить болезнь, врач расстроился.