xoʻb

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

xoʻb

Etimologiyasi

f. j-Ch. — chiroyli, yaxshi; sifatli; mos, yarokdi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 ayn. yaxshi 1. ◆ U savdogarni oʻz huzuringizga olib kelib, hisobni oʻzingiz qil-ganingiz xoʻbroqdir.. "Boʻtakoʻz" .

2 esk. poet. (koʻpl. shaklda) Chiroyli, goʻ-zal kishi. ◆ Xoʻblar bila kelganda-ku, mendan qilasiz op, Endi oʻzingiz yakkayu tanho, qara-maysiz. Furqat . ◆ Goʻzallardan goʻzaldir, xoʻblar-ning xoʻbi, mumtozi, Qilur maftun agar bir koʻrsa har kim ishvayu nozi. Habibiy .

3 ayn. xoʻp I 2. ◆ Gʻafur aka sheʼrlarimni oʻqigan boʻlsa, xoʻb meni maqtasa kerak, degan xayol bilan uyiga bordim. Shukrullo, „Javo-hirlar sandigʻi“ . ◆ -Jonivor xoʻb yetilibdi-da, — dedi Madaminxoʻja qovunni kosa qilayotib. M. Ismoiliy, „Fargʻonat“ . o.

Antonimlari

ХЎБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

xoʻb
уст. = xoʻp I.