yakkaxon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

yak-ka-xon

Etimologiyasi

YAKKAXON Bu sifat tojikcha yakka birlshgiga (k.) 'kuyla-' maʼnosini anglatadigan xondan feʼlining xon hozirgi zamon asosini (ТжРС, 426) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, 'yakka oʻzi kuylaydigan' maʼnosini anglatadi (ТжРС, 469; OʻTIL, I, 477).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. jjl — yolgʻiz, bir oʻzi

kuylovchi] 1 Yakka ijro etuvchi (qoʻshiqni); solist. ◆ Yakkaxon ashulachilar tanlovi. n ◆ Oʻtib sanʼatda Yusuf Andijonii, Navo-iyning sevikli yakkaxoni. Habibiy . ◆ Shoir-lar xorida yakkaxon boʻlib, Baralla yangraydi sening ovozing. Uygʻun .

2 Bir oʻzi, yolgʻiz. ◆ Yakkaxon bedana juf-tini chorlab pitpilladi. T. Murod, „Qoʻshiq“ . ◆ Quyuq daraxtlar shoxida makon tutgan yakkaxon bulbul biram yoqimli xonish qila-diki.. ilojsiz toʻxtab, huzur qilib ting-laysan kishi. R. Rahmonov, „Vosil aka“ .

Antonimlari

ЯККАХОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

yakkaxon,
◆ yakkaxon ashulachi певец-солист; певица-солистка.