yugan

Oʻzbekcha (uz)

yugan I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

yu-gan

Etimologiyasi

YUGAN ’ish hayvonini boshqarish uchun boshiga solinadigan, suvliq, tizgin, qayish tasmalardan iborat abzal’. Uning hoʻli yu g a n d a, koʻzlari yerda, otaga harayelmas edi (Hamid Gʻulom). Bu ot qadimgi turkiy tildagi ’birlashtir-’, ’yigʻ-’ maʼnosini anglatgan yük-*^ye^^Aai (AS, 285) —(ü)n qoʻshimchasi bilan yasalgan (    1YA, IV, 577), qoʻshimcha qoʻshilganidan keyin ikki

unli oraligʻidagi k undoshi g undoshiga (Devon, III, 377), oʻzbek tilida ikkinchi boʻgʻindagi ü unlisi ä unlisiga almashgan, birinchi boʻgʻindagi ü unlisining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: yük- + ün = yükün > yügoʻn > yügän > yugän.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Ot, eshak kabi uy hayvonlari-ni boshqarish uchun ular boshiga soli-nadigan, suvliq, tizgin va qayish tas-malardan yasalgan abzal. ◆ Oyqiz boʻlsa.. bir qoʻli bilan yuganni ushlab, otni boshqarar-di. Sh. Rashidov, Boʻrondan kuchli. ◆ Otlarni ogʻilga bogʻladilar, yuganlarining suvliq-larini chiqarib, oldilariga koʻk beda sol-dilar. M. Ismoiliy, Fargʻonat. o.

yugan II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

yu-gan

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Guli sariq, baland oʻsadigan koʻp yillik oʻt.

Antonimlari

ЮГАН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

yugan I
узда, уздечка.

yugan II
бот. прангос.