zim-ziyo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zim—zi-yo

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. ... — "siyoh" soʻzi-

ning kuch. shakli: toʻq qora] Hech narsani koʻrib boʻlmaydigan darajada qorongʻi; qop-qorongʻi, tim qorongʻi. ◆ Zim-ziyo tun. shya Mehmonlar koʻchaga chiqqanda, atrof zim-ziyo, yulduzlar ulkan qora chodirga qadalgan behi-sob chiroqlardek yiltillardi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan“ . ◆ Nesterenkolar qayiqlarda oʻtirib olib, zim-ziyo tunda daryoda.. eshkak tortib borardilar. N. Safarov, „Olovli izlar“ . ◆ Chirildoqlar ovoziga toʻla zim-ziyo choʻl kechasi. M. Mansurov, „Yombi“ .

Zim-ziyo boʻlmoq ayn. zim (yoki zim-gʻoyib) boʻlmoq q. zim. ◆ -Oppoq qizim, juda zim-ziyo boʻlib ketding?Xabar ham olay demaysan? — dedi Murod ota. I. Oʻktamov, „Hikoyalar“ . [Ashir] Zim-ziyo boʻlib ketib, birdan shahar-dagi chayqov bozor oʻrtasidan shoʻngʻib chiqdi. S. Anorboyev, Oqsoy. Zim-ziyo qilmoq Yoʻq qilib yubormoq, yoʻqotmoq; oʻzlashtirib olmoq.

Antonimlari

ЗИМ-ЗИЁ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.