zulf

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zulf

Etimologiyasi

f. — jingalak soch; gajak

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

kt. 1 Ayollarning ikki chakkasida, quloq-lari atrofida jingalak holda osilib tush-gan jamalagi. ◆ Gʻulomjon qizning chap qulo-gʻini toʻsib turgan jingalak zulfiga tikilib toʻxtadi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . ◆ Qora zulfim eshilgandir tol-tol, Kelgan hokim, bu soʻzlarga quloq sol. "Shirin bilan Shakar" .

2 Umuman, qizlarning sochi, kokili. ◆ Uning [qizning] qora zulfi par yostiqning turli tomoniga tartibsiz suratda toʻzgʻib.. koʻzlari bir nuqtaga tikilgan. A. Qodiriy, „Utgan kunlar“ . ◆ Navroʻzda qizaloqlar tolbarg-dan kokil, binafshadan isirgʻa, qoqilardan zulf qilib, chambar taqadilar. Gazetadan .

Antonimlari

ЗУЛФ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zulf
книжн. локон, завиток волос; кудри.