alamli

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

a-lam-li

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Alami bor, ogʻriq-azobli. ◆ AlamJSH va yarali koʻngshiardan roʻy-rost otilib, havoni yangratgan haqiqat ovozi uning butun vujudini titratdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Alam-ogʻriqdan, azobdan yuzaga kelgan. ◆ Yoʻq, bu odamning ruhini yengillatadigan yigʻi emas, yurakdan oqqan qondek alamli, achchiq ikki tomchi edi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ .

Dard-alam ifodalovchi. ◆ Alamli koʻzlar. n -Kechir demoqchisiz, — dedi Inobat ma-�yin, apashi ohang bilan. X. Toʻxtaboyev, „Felyetondan soʻng“ .

4 Dard-alam chekkan, alamdiyda. ◆ Tohirim kelmaydi deb qahr etma, e, jon Zuhraxon, Bir guruh dardli, alamlilargamen yor oʻlmisham. S. Abdulla, „Tohir va Zuhra“ .

Tarjimalari

• Turkcha: acılı

Ruscha _ru

alamli
1 горестный, печальный; исполненный горя, печали;
2 страдающий (от боли, обиды и т. п.); истрадавшийся;
3 обидный, огорчающий;
4 мучительный, болезненный, причиняющий боль, страдания (физические);
5 жалобный, возбуждающий жалость.