baxshi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

bax-shi

Etimologiyasi

sansk. bhikshu — budda ruho-niysi, donishmandi; duoxon; darvesh

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Xalq qoʻshiqlari va dostonlarini yoddan kuylovchi shoir, oqin. ◆  Oʻzbek xalq baxshilari. Baxshilar repertuari. Toʻyda soʻz ber baxshiga, Xaridor boʻl yaxshiga! Maqol. ◆ Dutorsiz baxshi boʻlmas, Yomonsiz — yaxshi. Maqol. ◆ Doston va terma baxshilarning repertuarida yonma-yon yashab keladi. "OʻTA".

2. etn. Irim-sirimlar qilib, duolar oʻqib, dam solib davolovchi tabib. ◆ Jinga ishongan baxshini tinglaguncha, Chinga ishongan yaxshini tingla. Maqol. ◆ Sotiboldining xotini ogʻrib qoldi. Baxshi oʻqidi. Allaqanday bir xotin kelib, tolning xipchini bilan savaladi. A. Qahhor, „Bemor.“ ◆  Baxshi, kushnoch, azayimxonlarni yigʻib, oʻqitib-choʻqitdi, u ham boʻlmadi, dardi zoʻrayib ketdi. "Bahrom va Gulandom".

3. esk. tar. Buxoro xonligida qurilish uchun belgilangan mablagʻlarning hisob-kitobini nazorat qiluvchi lavozimli kishi. ◆ Buxoro xoshigida maʼmuriy binolar qurishda mablagʻ hisobini olib boruvchi kishilarni, turkmanlarda urugʻ oqsoqollarini baxshi deb atashgan. "OʻzME".

Antonimlari

БАХШИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

baxshi
1 бахши, сказитель, народный певец;
2 знахарь, лекарь-заклинатель;
3 ист. бахши (лицо, ведавшее приходом и расходом сумм, отпускаемых на сооружаемые правительством здания в Бухарском ханстве).