Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

chaq-qon

Aytilishi

Etimologiyasi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 sft. Epchillik bilan ha-rakat qiladigan; chapdast. ◆ Burgut — ancha yirik, chaqqon va kuchli qush. "Fan va tur-mu hi" . ◆ Qoʻshnisining chaqqon qizini koʻz os-tiga olib qoʻygan edi. "Yoshlik" .

2 rvsh. Tez, epchillik bilan. ◆ U chaqqon kiyina boshladi. "Yoshlik" . ◆ Qizil chuvaklari bilan yumshoq bosib, chaqqon yelib xizmat qilmasa, oʻzini qayoqqa qoʻyishni bilmay qo-ladi. A. Muxtor, „Davr mening taqdirimda“ .

Bozori chaqqon q. bozor 2. Oyoq-qoʻli (yoki qoʻl-oyogʻi) chaqqon Juda chaqqon; epchil. ◆ Oq xalatli yumaloq oshpazning oyoq-qoʻli chaqqon. "Sharq yulduzi" . ◆ Oq cohjIu gapga chechan desam, qoʻl-oyogʻi ham chaqqongina bir kishi ekan. X. Toʻxtaboyev, „Shirin qovunlar mamlakati“ . Tili chaqqon Yuz-xotir qilmasdan shartta gapiradigan; shartaki. ◆ Zumradning qoʻli ham, tili ham chaqqon edi. S. Siyoyev, „Otliq ayol“ .

Sinonimlari

Antonimlari

ЧАҚҚОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

chaqqon
ловкий, проворный, расторопный; подвижный; // ловко, проворно, расторопно; быстро; ◆ ~ odam проворный, расторопный человек; ◆ ~ boʻl! живо!; быстро!; быстрее!; ◆

bozori ~ ходкий, ходовой, пользующийся большим спросом.

chaqqon