chil-chil

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

chil--chil

Etimologiyasi

CHIL-CHIL: chsh-chsh boʻl- feʼli tarkibidagi bu qism 'qirq' maʼnosini anglatadigan tojikcha chsh sanok sonining takroriga tgeng boʻlib, 'mayda-mayda boʻlib sin-' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, II, 368).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. — qirqta-qirqta

(boʻlingan, parchalangan)] 1 rvsh. Mayda-may-da, parcha-parcha, kul-kul. ◆ Kosa chil-chil sindi. yash ◆ Shisha, zinapoya kirrasiga tegib, chil-chil sindi. "Yoshlik" .

Chil-chil boʻlmoq I) mayda-mayda, parcha-parcha boʻlmoq, kul-kul boʻlmoq. ◆ Hurining ba-dan-badani jimirlab ketdi, koʻlidagi piyola yerga tushib, chil-chil boʻldi. N. Fozilov, Oqim; 2) koʻchma ozor chekib, ranj tortib, tilka-pora boʻlmoq. ◆ Umidi kesildigina emas, necha yillar koʻnglida ardoklab kelgan niyati chil-chil boʻldi. "Yoshlik" . Chil-chil QILMOQ 1) mayda-mayda, parcha-parcha qilmoq, sin-dirib tashlamoq. ◆ U qoʻlidagi taqsimchani polga qarsillatiburib, chil-chil qildi. Mirmuhsin, Umid; 2) koʻchma ozor, ranj berib, tilka-pora qilmoq. ◆ Lekin uning suyib tek-kan polvoni, suyangan togʻi koʻnglini chil-chil qildi. S. Siyoyev, „Otliq ayol“ .

Antonimlari

ЧИЛ-ЧИЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

chil-chil
вдребезги; ◆ ~ boʻlmoq разбиться вдребезги;◆ ~ qilmoq разбить вдребезги.