darangʻ-durungʻ

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

da-rangʻ--du-rungʻ

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

taql. s. 1 Metall narsalar urilganda yoki torli asboblar betartib chalinganda chiqadigan ovoz. ◆ Eng soʻnggi nortuyaning boʻyniga osilgan katta qoʻngʻiroqning darangʻ-durungʻi Chingizxon elchi-larining yetib kelganini hammaga eʼlon qilguday boʻldi. M. Osim, „Oʻtror“ . ◆ Janubdan, Qarshi tomondan Buxoroga tuya karvonlari qoʻngʻirogʻini darangʻ-durungʻ chalib, qator ti-zilib oʻta boshladi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ . ◆ Salomxonada childirmaning gijbangi avjga chiqdi, dutor va setorlarning darangʻ-durungʻi, raqqosalarning shoʻx kulgisi yangradi. O. Yoqu-bov, „Koʻhna dunyo“ .

2 koʻchma Ortiq darajada shov-shuv, ovoza, dabdaba. Darangʻ-durungʻ toʻy. yaya ◆ Dastlabki yili Itoʻy] judayam kamayib ketdi. Boʻlgan-larida ham ortiqcha darangʻ-durungʻ boʻlmadi. R. Fayziy, „Hazrati inson“ .

Antonimlari

ДАРАНҒ-ДУРУНҒ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

darangʻ-durungʻ
1 звукоподр. барабанной дроби, лязгу, звону;
2 перен. шум и звон, нечто шумное и пышное; ◆ ~ toʻy пышная свадьба; ◆ ~ qilmoq звонить, трезвонить, трубить (о чем-л.); громогласно объявлять.