dehqon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

deh-qon

Etimologiyasi

f. — katta yer egasi, zamindor; qishloq hokimi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Dehqon dukkakli, boshoqli, poliz ekinlarini ya'ni bir yillik, ikki yillik isteʼmol uchun yaroqli tanasi yogʻochlashmagan oʻsimliklarni ekish vaqtini, parvalish qilishni biladigan kishi^{[manba kerak]}. Asosiy kasbi-hunari yerga ishlov berish, ekin ekishdan iborat boʻlgan kishi. ◆ Dehqon boʻlsang, shudgor qil, mullo boʻlsang, takror qil. Maqol . ◆ yat Quyosh nurlarini shirin-shakar mevalarga aylan-tirgan bu oʻzbek dehqoni. Shukrullo, „Say-lanma“ . ◆ Men sizga ekinlarimni koʻrsatai. Dehqon koʻzi bilan qarab, meni yaxshilab tan-qid qiling. Oybek, „O“ . v. shabadalar.

Kolxozchi dehqon tar. 1) kollektivlash-tirish davrida oʻz xususiy yeri, ot-ulovi va qishloq xoʻjalik asboblari bilan birga kolxozga aʼzo boʻlib kirgan dehqon; 2) kolxoz aʼzosi. Yakka dehqon tar. Kolxozga kirmay, oʻz holicha, oʻzi yakka holda deh-qonchilik qilgan kishi. ◆ Yakka dehqon xoʻja/shgi. Oʻrta (yoki oʻrta hol) dehqon tar. Oʻz yerlarida oʻzi va oila aʼzolari kuchi bilan dehqonchilik qilgan kishi. ◆ -Oʻttiz sakkiz kishining koʻpi ot-ulovli oʻrta dehqon boʻlsa kerak. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Soʻnggi uch yarim yil ichida yakka xoʻjalik-lardan ellik bitta ariza tushdi. Bularning koʻpisi oʻrta hol dehqonlar edi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .

Antonimlari

ДЕҲҚОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

dehqon (koʻplik dehqonlar)

• Turkcha: çiftçi, köylü

Ruscha _ru

dehqon
дехканин, крестьянин; земледелец; // дехканский, крестьянский; ◆ kolxozchi ~lar колхозное Крестьянство; крестьяне-колхозники; ◆ ishchilar sinfining mehnatkash ~lar bilan ittifoqi союз рабочего класса с трудящимся крестьянством; ◆ ~ xoʻjaligi крестьянское хозяйство; ◆ ~ xonadoni крестьянский двор; suv — ning qoni, yer — uning joni посл. вода — кровь крестьянина, а земля — его душа.