dilafgor

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

di-laf-gor

Etimologiyasi

DILAFGOR Bu tojikcha sifag dsh otiga (q.) 'shikasTlangan', 'yaralangan' maʼnosini anglatuvchi afgor sifatini (ТжРС, 34) qüshib hosil qilingan boʻlib, 'dard-adam chekib koʻngli vayron boʻlgan' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 225). Bu sifat tarkibidagi afgor qismi tojik soʻzlashuv tilida abgor shaklida ham aytiladi (ТжРС, 15), dilabgor (ТжРС, 130). OʻTILda bu sifatning dilabgor shakli asosiy deb keltirilgani oʻrinli boʻlmagan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\f. jLlil Jj - dili yaralan-gan, vayron boʻlgan] esk. kt. Gʻam-qaygʻu, hasrat chekib yoki ozor tortib, dili vayron boʻlgan; koʻngli buzilgan, dilpora. ◆ Ha, bur-chakdagi kichkina stol ortida munis va dilafgor hamxonasi Mahzuna oʻtirardi. X. Temirov, „Xiyobondagi odam“ . ◆ [Pirnazar polvon] ..dilafgor koʻnglini koʻtaradigan, hamisha yaxshi ishning boshida turadigan odatini tashladi. R. Rahmon, „Mehr koʻzda“ . ◆ Oʻylamasmu koyda k oldi deb dilafgorim hanuz. Habibiy, „Devon“ .

Antonimlari

ДИЛАФГОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dilafgor
эск. книжн. = dilabgor.