dolgʻa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dol-gʻa

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 poet. Kuchli, qudratli toʻlqin, poʻrtana. ◆ Umrdir gohida dolgʻali ummon. A. Isroilov, „Yugurik nur“ . ◆ Inson axir turdi, Inson emas, vijdon turdi. Tinmaysanmi, dolga, dolgʻa.. T. Toʻla, „Asarlar“ .

2 koʻchma Turmush qiyinchiliklari, toʻ-sikdar, gʻovlar; gʻalayon. ◆ Insonni jamiyat orasida dolgʻalar, kurashlar, suronlar kuta-di. "Sharq yulduzi" . Qalb shunday ummonki, uning bagʻrida Dahshatli dolgʻsʼshr sshkshshsi bor. E. Vohidov, Sadoqatnoma. ◆ Mana taxtda Husayn Boyqaro oʻtirur jim, fikrida dolgʻa. Oybek, „Guli va Navoiy“ . ,

Antonimlari

ДОЛҒА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dolgʻa
поэт. волна.