dovruq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dov-ruq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Dong, shon-shuhrat, mash-hurlik. ◆ Chala dovruqqa chol yigʻilar. Maqol . hi Suvratingizni koʻp koʻrganman, dovru-gʻingizni koʻp eshitganman. S. Ahmad, Ufq.

Dovruq taratmoq yoki dovrugʻi ketmoq Mashhur boʻlmoq, hammaga tanilmoq. ◆ “Bobur-noma” 17-asrning 90-yillaridan boshlab Yevropaga dovruq taratgan edi. "Fan va turmush" . Ammo nomi tildan tilga oʻtib, butun frontga dovrugʻi ketgan bu qizning oʻyida faqat Normat kechardi. I. Rahim, Chin muhabbat.

2 Mish-mish gap, xabar, shov-shuv. Oʻttiz ikki tanga [soliq]dovrugʻi guzar ahlining yuraklarini uyushtirib, buni zshitish bilanoq isyonga qoʻl qoʻydilar. A. Qodiriy, Oʻtgan kunlar. ◆ Uning [Tojiboyning] yumush bilan Toshkentga borib kelgani Qamishkapada xiyla dovruq boʻldi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

Antonimlari

ДОВРУҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dovruq
слава, известность, молва; ◆ qora ~ худая слава; olamga dovrugʻi ketdi слава о нём разнеслась по всему миру, он прославился на весь мир; dovrugʻi bizga yetdi молва о нём дошла до нас; ◆ ~ boʻlmoq прославиться, стать известным; ◆ ~ solmoq прославлять.