doya

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

do-ya

Etimologiyasi

f. "Jj — boquvchi, parvarishlov-chi; enaga

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Toʻlgʻoqdagi ayollarni tugʻdiruvchi xotin; enaga, akusherka. ◆ Munavvar Yoʻldoshga ogʻirligini ortmaslik uchun oʻziga ish ham topdi: tugʻruqxonaga doya boʻlib kirdi. S. Anorboyev, „Mehr“ . ◆ Doya kelguncha Toʻlgʻonoyning homshshsi nobud boʻldi. S. Siyoyev, „Avaz“ . ◆ Doya kelgandan soʻng ichkari hovli erkak zotidan tozalandi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

2 Goʻdaklarni tarbiyalovchi ayol. ◆ Haram darvozasida yuruvchilar xonning yolgʻiz oʻgʻli — shahzodaga qarovchi kanizlar, doya xotinlar edi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .

3 koʻchma Sabab, bois, asos; paydo, bunyod qiluvchi. ◆ Moʻʼjizalar doyasi. Moʻl hosil doyasi.

Koʻngilsizliklar doyasi. Baxt doyasi. n ◆ Sevgi yoʻq yerda loqaydlik bilan qarash ildiz otar ekan. Bu esa koʻngilsizliklarning doyasi. S. Karomatov, „Hijron“ . ◆ Qoʻydi menga baxt doyasi Sobir laqabimni. S. Abdulla, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Yoqishi soʻz moʻʼjizalar doyasi boʻlsa, yomon soʻz — umr zavoli. Gazetadan .

Antonimlari

ДОЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Ozarbayjoncha: ebe

Ruscha _ru

doya
повитуха; акушерка; ◆ ~ kampir повивальная бабка.