dubulgʻa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

du-bul-gʻa

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

tar., harb. Boshni tigʻ yoki oʻqdan (shuningdek, boshqa xil zarbalardan) saqlash uchun temir yoki poʻlatdan ishlangan bosh kiyim; shlyem. ◆ Malika qop-qora sochlarini turmaklab, boshiga oltin dubulgʻasini kiydi. M. Maxmudov, „Mangu kuy izlab“ . ◆ ..oftob suvoriylarning boshlaridagi yaltirok dubulgʻalarda, egnilaridagi sovutlarda aks etib, koʻzlarni qamashtirar edi. M. Osim, „Oʻtror“ .

Antonimlari

ДУБУЛҒА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dubulgʻa
ист. воен. металлический шлем.