falsafa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

fal-sa-fa

Etimologiyasi

a. - yunoncha philosophia < phileo — sevaman + sophia — donishmandlik

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Tabiat, jamiyat va tafakkur taraqqiyotining umumiy qonuniyatlari haqidagi fan; olam va unda insonning tutgan oʻrni haqidagi gʻoyalar, dunyoqarashlar tizimi. ◆ Umar Xayyomning qisqa, lekin sermazmun baytlariga singdirilgan hayot falsafasi buyuk, hayot va dunyodayin bepoyon Gazetadan . ◆ Ustoz Qori-Niyoziy Sharq va Gʻarb falsafasi tarixi, siyosiy iqtisod, adabiyot, sanʼat bobida har qanday mutaxassis bilan bahslasha olardi Fan va turmush .

2. Eshitib oʻtirish va mulohaza qilishga arzimaydigan, asossiz, mavhum fikr, mulohaza; quruq safsata. ◆ Bu odam “hayotning olgʻa bosuvi mumkin emasligini isbot qilaturgan” oʻzining falsafasi bilan Saidiyni yupatar edi. A. Qahhor, „Sarob“ . ◆ Bu anavi chol — Poʻlatjon domlaning gapi! Bunaqa falsafalar oʻshandan chiqadi! A. Qahhor, „Ogʻriq tishlar“ .

Falsafa sotmoq (yoki soʻqmoq) Oʻrinsiz, foydasiz, uzoq mulohaza yuritmoq, gapni choʻzmoq; safsata sotmoq. ◆ - Falsafa sotish bas, — deb Hasanning soʻzini kesdi Fotima. S. Ayniy, „Qullar“ .

2. Shaxsiy tajriba, fikr-oʻy asosida yuzaga kelgan ishonch, eʼtiqod. ◆ Joni bor odam qimirlab turishi kerak — uning falsafasi shu. H.Gʻulom, „Mashʼal“ ◆ Bu soʻzlari bilan u oʻzining sodda falsafasiga yakun yasaganday boʻldi. S.Anorboyev, „Oqsoy“ .

Antonimlari

ФАЛСАФА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

falsafa (koʻplik falsafalar)

• Turkcha: felsefe

Ruscha _ru

falsafa
1 = filosofiya;
2 разг. философствование; мало обоснованные рассуждения; болтовня, вздор; ◆ ~ sotmoq (или soʻqmoq) ирон. философствовать, болтать, пустословить, сгородить вздор.