fitna

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

fit-na

Etimologiyasi

arab. – maftun etish; yoʻldan ozdirish; isyon, gʻalayon;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. salb. Gʻarazli maqsadga erishish yoʻlida birovni qoralash uchun qilinadigan yashirin xatti-harakat, buzgʻunchilik. ◆ Fitna toʻqimoq. Oraga fitna solmoq. Fitna qoʻzgʻamoq. ◆ Shu fitnani uyushtirgan odam Boʻtaning savodsizligidan, uzoqni koʻrolmasligidan foydalanib, shu ishni qilgan. S. Ahmad, „Hukm.“ ◆ Qorailon bilan oʻynashib boʻlmaydi! Amirzodalar orasiga nifoq solib, fitna bilan ne-ne kishilarni yoqalashtiradigan ham Qorailon! Mirmuhsin, „Meʼmor.“

2. Maʼlum siyosiy maqsadga erishish niyatida yashirin til biriktirish yoʻli bilan davlatga, siyosiy rahbarga, tashkilotga yoxud shaxsga qarshi qilingan harakat. ◆ Fitna uyushtirmoq.

3. kam qoʻll. ayn. fitnachi. ◆ Fitna odam. ◆ Bunday fitna xotinni koʻrmaganman. S. Zunnunova, „Olov.“

4. s. t. Urishqoq, janjalkash. ◆ Oʻzingiz bilasiz, fitna odamlar koʻp. A. Qahhor, „Sarob.“ ◆ Odamzodning fitnasi yomon boʻladi. Koʻngli ochiqlikka ne yetsin, — dedi Inogʻomjon. Mirmuhsin, „Umid.“

Antonimlari

ФИТНА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

fitna
1 интрига, склока; смута; ◆ fitna toʻqimoq интриговать; ◆ fitna solmoq, fitna qoʻzgʻamoq сеять смуту;
2 заговор; ◆ imperialistlar tomonidan uyushtirilgan fitna fosh qilindi раскрыт заговор, организованный империалистами; раскрыт заговор империалистов;
3 подстрекательство; ◆ fitna (odam) подстрекатель; человек, сеющий раздор, смуту; смутьян; склочник, интриган.