gʻarib

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻa-rib

Etimologiyasi

arab. — yot, begona, oʻzga; notanish, nomaʼlum;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Qarindosh-urugʻi yoki biror koʻmakchisi boʻlmagan, kimsasiz; musofir. ◆ Gʻarib koʻnglini gʻarib bilur. Maqol. ◆ Bu gʻarib va kimsasiz kishi asli Sabzavor shahridan boʻlib, falakning gardishi bilan Hirotga kelib qolgan. Mirmuhsin, „Meʼmor.“ ◆ Fayzi kasalxonadan ketgandan keyin, bamisoli gʻarib boʻlib qoldim. E. Raimov, „Ajab qishloq.“

2 Kambagʻal, qashshoq; faqir, bechora. ◆ Tirnoqla yer oʻyib, suvlar oqizgan Gʻariblar ahvoli qolardi tangga. Gʻayratiy. ◆ Bozor Hamroyevich, oʻgʻli gʻaribgina bir oilaga naqadar katta gʻamtashvish orttirganini tushundi. Oʻ. Usmonov, „Sirli sohil.“

3 koʻchma Nochor holatli; koʻrimsiz; ahvoli tang. ◆ ..shahar chetida ijarada, gʻarib bir xonada.. yashardik. M. M. DoʻstLolazor ◆ Giyohlari qovjiragan gʻarib mozorga tikilib oʻtirib, oʻtgan bolaligini.. esladi. S. Ahmad, „Ufq.“ ◆ Oʻzi hamma vaqt gʻarib yashashiga qaramay, juda serpardoz edi. S. Zunnunova, „Gulxan.“

4 kam qoʻll. Ajib, qiziq, ajoyib. ◆ Sizlar emas, otang nima boʻladi, Bolam, jang endi gʻarib boʻladi. "Malikai ayyor". ◆ Agar gumonim toʻgʻri boʻlsa, Komilbekning qotili Homiddir! — Bu soʻz Otabekni ajablantirganidek, usta Olimga gʻarib eshitilgan edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“

Antonimlari

ҒАРИБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Turkcha: gariban

Ruscha _ru

gʻarib
1 одинокий, бесприютный; безродный; лишённый поддержки, беспомощный; бедный;
2 уст. чужеземец, иноземец, странник.