gʻingʻillamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻin-gʻil-la-moq

Etimologiyasi

GʻINGʻILLA- q. gʻingʻirla—
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 "Gʻingʻ-gʻingʻ" ovoz chiqarmoq (pashsha, ari, qoʻngʻizlar haqida). ◆ Boshini koʻtardi: koʻm-koʻk osmonda beda hidi anqiydi, asalarilar gʻingʻillaydi.. S. Nurov, „Narvon“ . ◆ ..bir xil yiltiroq pashsha bor, u baʼzida baqaning tumshugʻiga yaqin kelib, gʻingʻillab ucha beradi. Mirmuhsin, „Umid“ .

2 koʻchma Soʻzlarni tushunarsiz tarzda, past ovoz bilan aytmoq; shu tarzda gapir-moq, xirgoyi qilmoq. ◆ Bobo, soʻrogʻimga ja-vob berish oʻrniga, otiga qamchi urdi, nima-dir deb gʻingʻillagach, soʻng dedi: -Yoʻl azobi, xoʻbam charchagandirsan. N. Safarov, „Olovli izlar“ . ◆ Stolshsh chertib, gʻingʻillab oʻtirgan Hayit Hamidovning xirgoyisi bir yigit kirishi bilan toʻxtadi. "Mushtum" .

3 koʻchma ayn. gʻingshimoq 3. ◆ Goho xotini gʻingʻillab qolsa, bolalarini qoʻshnilarga tashab, kinoga borib kelishadi. "Yoshlik" . ◆ Uning Shoʻrodan aynamasligi oʻsha lagerda-yoq koʻrinib turgan edi, biron marta gʻing degani yoʻq. Aksincha, uncha-muncha gʻingʻilla-ganni ogʻziga urib yurdi.. Shuhrat, „Oltin zanglamas“ .

Antonimlari

ҒИНҒИЛЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻingʻillamoq
1 жужжать;
2 перен. хныкать, ныть; бормотать.