gʻiq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻiq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

taql. s. 1 Tomoqqa biror narsa tiqilganda, boʻgʻilganda, nafas olish qiyin boʻlganda hosil boʻladigan tovushni bildiradi. ◆ Bemor oʻqtin-oʻqtin gʻiq etgan tovush chiqardi.

Gʻiq etmaslik (yoki demaslik) 1) biror ovoz chiqarmaslik, indamaslik. ◆ Ayvon toʻla xotin, hammasi oq doka roʻmolni bir yuziga tushirib, gʻiq etmay oʻtirishibdi. A. Muxtor, „Opa-singillar; 2) eʼtiroz bildirmaslik, qarshilik qilmaslik, gʻiring etmaslik“ . ◆ Hozir ham ich-ichidan norozilik bosib kel-ganiga qaramay, gʻiq eta olmadi. M. Mansurov, „Yombi“ .

2 ayn. gʻiyt. ◆ Eshik gʻiq etib ochildi. Mashina gʻiq etib toʻxtadi.

Antonimlari

ҒИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻiq
1 звукоподражание глухому короткому ухающему звуку или глухому стуку, скрипу; ◆ eshik ~ etib ochildi дверь отворилась со скрипом;
◆ 2 = gʻirt II; u ~ etolmay qoldi он не мог издать ни звука, он молчал, словно язык проглотил.