gʻiybatchi
tahrirlash
Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash
gʻiy-bat-chi
Aytilishi tahrirlash
Etimologiyasi tahrirlash
Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash
Maʼnosi tahrirlash
Gʻiybat qiluvchi, gʻiybatni odat qilib olgan kishi. ◆ Gʻiybatchining burdi boʻlmas, tuhmatchining yuzi boʻlmas. Maqol . ◆ Gʻiybatchilarning mavzulari Ahmad maxdumning "jodugarligi" va "sehrbozligi" edi. S.Ayniy, „Esdaliklar“ . ◆ Hasadgoʻy va gʻiybatchi oʻzi tayyorlagan gʻiybat botqogʻiga oʻzi botib qoladi, deb aytgan xalqimiz. N.Valiyeva, „Hasad qilmang“ .
- gʻiyt taql. s. Yogʻoch, temir kabi narsalarning ishqalanishidan hosil boʻladigan tovushni bildiradi. ◆ Darvoza gʻiyt etib ochildi. ◆ Ichkari eshikning gʻiyt etib sekingina ochilganini eshitdi. Sh.Toshmatov, „Erk qushi.“
Sinonimlari tahrirlash
Antonimlari tahrirlash
ҒИЙБАТЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.