gʻujgʻon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻuj-gʻon

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Shaxs yoki narsaning maʼ-lum darajadagi harakatli toʻp holati; tupi, toʻdasi. ◆ Barchin momo tegrasida bolalar gʻujgʻon.. X. Davron, „Bolalikning ovozi“ . ◆ Arilar gʻujgʻoni esa yogʻingarchilikdan darak beradi. Gazetadan . ◆ Serqatnov mashinalarning shovqin-suroni avjida, bekaptrda odamlar gʻujgʻon. "Yoshlik" .

2 koʻchma Ruhiyatdagi shunday holat, joʻsh urgan holat. ◆ Bu xabar mayorning gʻujgʻon xayollarini bir zumda tarqatib, sergak torttirdi. "Yoshlik" . ◆ Xotinining haligi taʼnasini esladi. Miyasida gʻujgʻon boshlan-di. J. Abdullaxonov, „Xonadon“ .

Gʻujgʻon oʻynamoq Gʻuj, toʻda, toʻp holatda harakatlanmoq (gʻujgʻon toʻgʻri va koʻchma maʼnoda). ◆ Molbozorga tutash yalang sahnda chumolidek gʻujgʻon oʻynagan olomon tinimsiz qaynab-toshadi. X. Sultonov, „Bir oqshom ertagi“ . ◆ Kechki oftob selida ming-million zarra boʻlib gʻujgʻon oʻynayotgan toʻzon juda sekinlik bilan tarqalardi. M. Mansurov,

Yombi. ◆ Potma xayolida gʻujgʻon oʻynayotgan turli gumon va shubhalardan yuragi gʻash. T. Ashurov, „Marvarid tut“ .

3 shv. Gʻuj. ◆ Gʻujgʻon gullagan daraxtlar-dan atrofga kumush yogʻdu yogʻilib turadi. S. Nurov, „Narvoy“ . ◆ Gʻujgʻon yaproqlar ona koʻk-siga yopishgan goʻdakdek mehribon novdalarga chirmashadi. F. Musajonov, „Himmat“ .

Antonimlari

ҒУЖҒОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻujgʻon:
◆ ~ oʻynamoq кишмя кишеть; копошиться; ◆ iskabtoparlar toʻdasi botqoq ustida ~ oʻynadilar туча мошкары вилась над болотом.