hurpaymoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

hur-pay-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Tikkaygan, toʻzgʻigan holat olmoq (soch, jun, pat kabilar haqi-da). ◆ Aravaga, undan boshqa, yarim yalangʻoch, sochlari hurpaygan bir yigit ham oʻtirdi. Oybek, „Nur qidirib“ . ◆ Boʻgʻot labida bir-bi-riga qarab hurpayib turgan ikki mushukning biri pishillab, keyin chaqaloqning yigʻisidek miyovlab yubordi. S. Ahmad, „Hukm“ . ◆ ..qiz qara-sa, ikki musicha hurpayib olib, bir-biri bilan urishyapti. Yu. Shomansur, „Qora mar-varid“ .

2 koʻchma Avzoyi buzuq, yoqimsiz qiyofaga kirmoq. -Ogʻir haqorat bilan tepamga hur-payib kelgan Qoplonbekov, kuchli qoʻllari bilan yuzimga bir tushirdi, — dedi Poʻlat. Gʻayratiy, Mening yoshligim. ◆ Ammo Zaynab., hurpayib, hech kim bilan soʻzlashmay qoʻyar edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Lobar, jangga hozirlangan xoʻrozday hurpayib, panjsishri-ni keng yoyib, Gulnozning ustiga bostirib keldi. H. Gʻulom, „Toshkentliklar“ . ◆ Qishloqlar hurpaygan, sukunatga choʻmgan. H. Tursunqu-lov, „Hayotim qissasi“ . ◆ Hurpaygan bulut osi-lib turaverdi-yu, yomgʻir yogʻmadi. A. Muxtor, „Opa-singillar“ .

HURPAITIRMOQHurpaymoqfl. ort. n. ◆ Ana, qoʻrqqanidan koʻzlari olayib ketgan koʻk serka jar yoqasiga yetib borib, qirqilgan junlarini hurpaytirib, selkillatib, taq-qa toʻxtadi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Antonimlari

ҲУРПАЙМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hurpaymoq
1 хохлиться, ерошиться; топорщиться; растрёпываться; xoʻroz hurpaydi петух нахохлился; hurpaygan sochlar растрёпанные волосы, взъерошенные волосы; sochlari hurpaygan qiz девушка (девочка) с растрёпанными волосами;
2 перен. нахохлиться, надуваться, насупиться; nega hurpayib oʻtiribsan? чего ты сидишь надувшись?; что ты нахохлился?