irimchi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

i-rim-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Irimga ishonuvchi; irim-chirimga berilgan, irimkash. ◆ Irimchi odam, mi Uning [sigirning[ boʻynidagi bir parcha eski charm salanglab, yagʻriniga urilardi. Egasi irimchi boʻlsa kerak, koʻz tegmasin, deb ta-qib qoʻygan-da. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Antonimlari

ИРИМЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

irimchi
верящий в приметы, суеверный человек (см. irim).