isnod

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

is-nod

Etimologiyasi

arab. – tayanch, tirgak; dalil; manba; nisbat berish, taalluqli qilish;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Uyatga yoki taʼnaga qoldiradigan, nomiga dogʻ tushiradigan ish; shunday ishdan boʻladigan (keladigan) uyatli holat. ◆ Ha, bu isnodning bir chekkasi oʻqituvchilarga ham tegadi, butun maktabga tegadi! H. Nazir, „Soʻnmas chaqmoqlar.“ ◆ Mastonbibining kelini bu yil ham planini bajarolmabdi, degan ispodni koʻtarolasanmi? S. Ahmad, „Qadrdon dalalar.“

Isnod keltirmoq yoki isnodga qoldirmoq Uyatga, nomusga, taʼnaga qoldirmoq, nomiga dogʻ tushirmoq.

2. din. Silsila; Islomda payg'ambar tomonidan qoldirilgan rivoyatlar (ayn. hadislar)ning ishonchliligini aniqlash tizimi, asliga olib boruvchi zanjir; mas. sahih - ishonchli, hasan - yaxshi, zaif - kuchsiz;

Antonimlari

ИСНОД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

isnod
1 стыд; позор; Bundan ortiq - boʻlmaydi (А. Ќаћћор, «Сароб») Нет ничего позорнее этого; ◆ ~ keltirmoq позорить; ◆ ~dan qutulmoq избавиться от позора
2 постыдные, позорные дела; позорище.