izchi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

iz-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Iziga tushib, iz quvib topuvchi, izni yaxshi biladigan. ◆ Goʻroʻgʻlining yilqiboni Gʻirotning izini choʻlistonda koʻrdi. Bu yilqibon koʻp izchi edi. "Zulfizar bilan Avazxon". ◆ Izchi har qaysisi har yoqqa qarab ketdi. "Nurali" .

2 tar. Iz qidirib, izdan tushib topish bilan shugʻullanuvchi shaxs; izquvar. ◆ Izchilarning soʻziga koʻra, bular sizning qishloqqacha kelgan va shu yerda izi yoʻqolgan. S. Ayniy, „Buxoro jallodlari.“

Antonimlari

ИЗЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

izchi
следопыт, опытный охотник.