izofa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

i-zo-fa

Etimologiyasi

arab. – qoʻshish, bogʻlash;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 esk. kt. Qoʻshish, bogʻlash, tirkash.

Izofa qilmoq Qoʻshmoq, bogʻlamoq. ◆ Yana oʻz fikri bosavoblarini izofa qilib, qusur va xatolarimizni tanbeh etsalar. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“

2 tlsh. Fors, arab va baʼzi turkiy tillar grammatikasida: aniqlanmish bilan undan keyin joylashgan aniqlovchini bogʻlovchi urgʻusiz unsur; bogʻlanishning fors tilidan oʻzlashgan shunday turi oʻzbek tilida koʻpincha undoshlardan keyin "i", unlilardan keyin "yi" keltirish bilan boʻladi, ◆ oshiqi beqaror, shahri azim, bodi sabo, oynayi jahon, baloyi nafs.

Antonimlari

ИЗОФА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.