izzat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

iz-zat

Etimologiyasi

a. عِزَّة — shon-shuhrat, hurmat; afzallik; ulugʻlik

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Oʻzganing hurmat-eʼtibor tuygʻusi, shunday tuygʻuli muno-sabat; hurmat. ◆ Sihat tilasang — kam ye, izzat tilasang — kam de. Maqol . ◆ yaya Uham-madan izzat kutgan vaziyatda edi, biroq Barat parangdan boshqa hech kim unga eʼti-bor bermadi. "Mushtum" . ◆ Kelinoyilari Nuri uchun emas, balki qaypana izzati uchun ay-lanib-oʻrgilib koʻrishishdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Izzati nafs Kishining oʻz nazarida-gi, oʻziga nisbatan izzat-hurmati; hurmat-talablik, nafsoniyat. ◆ U yoshligidan koʻpchi-likning hurmatini qozonib oʻsgani uchun, izzati nafsi, yigitlik gʻururi juda kuchli edi. P. Qodirov, „Uch ildiz“ . Izzat saqla-moq Izzat-hurmat qilgan holatda boʻlmoq. ◆ Gʻulomjon tutgan taburetkaga [Matqo-vul aka) oʻtirdi, qoʻllarini qovushtirib, izzat saqladi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . Izzat qilmoq Hurmat-ehtirom koʻrsat-moq. ◆ Yigitlar.. uni shunchalik izzat qili-shar ediki, Asqar ota bu juvonning oddiy traktorchigina ekaniga shubhalanib qoldi. A. Qahhor Xotinlar .

2 Izzat (erkaklar ismi).

Antonimlari

ИЗЗАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

izzat
1 уважение; честь, почесть; ◆ ~i nafsiga tegmoq задеть чьё-либо самолюбие; ◆ ~ qilmoq выказывать почтение; чтить, уважать; оказывать почести; ◆ ~ga arziydigan достойный почтения, уважения;
2 Иззат (имя собств. мужское).