jilo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ji-lo

Etimologiyasi

a. — silliqlash, sayqal

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1

Silliq yoki sayqallangan sirtning tov-lanishi, yaltirashi. ◆ -Suv jilosini koʻrsam, koʻzim quvonadi, toʻlqinida koʻnglim oʻsadi, — derdi Usmonxoʻjayev. "Oʻzbekiston qoʻriqla-ri" . ◆ Ahmadjon yoʻlakay suvning oltin jilo-sidan koʻz uzmay, jim borardi. Y. Shamsha-rov, „Gʻurumsaroyliklar“ . ◆ Kuyoshning butun ran-gini koʻrmoqchi boʻlgan odam Margʻilon atla-sining tovlanishiga, qorakoʻl barralarining jilosiga tikilsin. Shukrullo, „Javohirlar sandigʻi“ .

2 koʻchma Koʻrk, husn. ◆ Qayon boqsa, oʻzgacha jilo, Qayon boqsa, goʻzallik pinhon. E. Vohi-dov, „Muhabbat“ . ◆ Azaldan "Samarkand yer yuzi-ning jilosidir, koʻrkidir" degan naql bor xalq orasida. Gazetadan .

Jilo bermoq 1) jilolamoq, sayqallab, pardoz berib yaltiratmoq. ◆ Moʻyqalam sohib-larining didi-mahorati bilan mahsulotga jilo beriladi. "Guliston"; 2) husn, „koʻrk bermoq“ . ◆ Bu nur — erk, ozodlik, tinchlik, baxt, viqor, Bunga jilo berar qirq yillik umr. X. Rasul; 3) yaltiramoq, „yarqiramoq, jilva qilmoq, tovlanmoq“ . ◆ Rango-rang marmarlar-dan ishlangan bu maqbara hozir ham yorqin jilo berib turibdi. 3. Akramov, „Hindis-ton lavhalari“ .

Antonimlari

ЖИЛО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

jilo
1 лоск, глянец, блеск; ◆ ~ bermoq 1) блистать, сверкать; сиять; переливаться; 2) наводить лоск, наводить глянец;
2 перен. красота, украшение, краса.