jonsiz

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

jon-siz

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Hayot alomati yoʻq, oʻlik. ◆ Kol-xozchilar yugurishib kelganlarida, Umurzoq ota jonsiz edi. Sh. Rashidov, „Boʻrondan kuchli“ . ◆ Mengliboy engashib, jonsiz qoʻzichoq-ni qoʻliga oldi. S. Ahmad, „Yulduz“ .

2 Harakatsiz qotgan, hech narsa ifoda etmaydigan; bexush, karaxt. ◆ Jonsiz chehra. yat Silkinish orqasida uning yuzini toʻzgʻi-gan soch tolalari oʻrab olib, jonsiz bir su-ratga kirgizdi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Otabek ota-ana orzusiga, oʻz taʼbiricha, jonsiz haykal boʻlibrizolik berdi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

3 koʻchma Kuchi yoʻq, kuchsiz; boʻsh, chidam-siz; nimjon. ◆ Jonsiz ip. m ◆ Murzin uning parishon sochlarini, nozik boʻyniga yopishgan mayin, jonsizgina soch tolalarini tomosha qilardi. Shuhrat, „Shinelli yillar“ .

4 koʻchma Zerikarli, ruhsiz, taʼsirsiz; shavq-zavqsiz. ◆ Jonsiz spektakl. Majlis juda jonsiz oʻtdi.

5 koʻchma Sukutga choʻmgan, jimjit. ◆ Jonsiz koʻchalar. n ◆ Uzoqlarda jonsiz koʻringan Ovullar ham yigʻlab uxlagan. Sahar turib shoʻrli xotinlar "Tangrim".. degan, toʻlib yigʻlagan. H. Olimjon .

Antonimlari

ЖОНСИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

jonsiz

• Ozarbayjoncha: cansız

Ruscha _ru

jonsiz
1 неживой, мёртвый, безжизненный, неодушевлённый; ◆ ~ narsa неодушевлённый предмет; ◆ ~ tana мёртвое тело;
2 перен. онемелый; ◆ qoʻlim uvushib, ~ boʻlib qoldi у меня рука онемела;
3 перен. непрочный, слабый, некрепкий; ◆ ~ arqon непрочная верёвка; ◆ ~ ip слабая нить.