jussa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

jus-sa

Etimologiyasi

arab. – murda; tana;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Tananing tashqi bichimi, umumiy koʻrinishi; gavda, sumbat, qadd-qomat. ◆ Jussasi kelishgan yigit. ◆ Kumushbibi endi oʻn yettini qoʻyib, oʻn sakkizga qadam bosganlikdan, boʻyi ham onasiga yetayozgan, ammo jussasi onasiga kura toʻlaroq edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Yigitning yurishi ham jussasiga mos, salmoqli edi. E. Usmonov, „Yolqin.“ ◆ Ertalab redaksiyaga jussasi kichik qotmagina bir ayol kirib keldi. M. Xayrullayev, „Tilla marjoy.“

Antonimlari

ЖУССА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

jussa
тело, фигура (человека); ◆ ~ si kelishgan yigit стройный парень, парень прекрасного телосложения; ◆ ~si yoʻgʻon odam толстяк.